حمل بتن

کاربرد: 

انتقال بتن از مخلوط کن تا محل نهایی بتن ریزی، باید جوری باشه که از جدا شدن اجزای بتن جلوگیری بشه. از طرف دیگه، سرعت انتقال باید تا حدی باشه که بتن ریزی بصورت متوالی انجام بشه و نباید بگذاریم بتن لایه قبل بگیره، حتی لایه زیرین نباید به مرز گیرش اولیه هم نزدیک بشه. انتخاب روش یا وسیله انتقال بتن تابع شرایط کارگاهی، زمین، حجم کار، ارتفاع تخلیه بتن و فاصله انتقال است (سازه بتنی دشواری زیاد داره🤦‍♂️). براساس این پارامترها باید یکی از وسایل زیر رو برای انتقال استفاده کنیم.

انواع دستگاه:

1- استانبولی (زنبه):

برای انتقال بتن در حجم ها و مسافت های خیلی کمه و یا مکان هایی که امکان استفاده از فرغون وجود نداره. از استانبولی برای انتقال حدود 25 کیلوگرم (10 لیتر) بتن استفاده میشه، مسافت بهینه حمل با استانبولی، 10 متر و حداکثر مسافت قابل حمل، 25 متره.

2- چرخ دستی (فرغون):

در کارگاه های کوچک که حجم ساخت بتن از 450 لیتر در هر نوبت تجاوز نمیکنه از فرغون استفاده میشه.

3- دامپر (فرغون موتوری):

در کارگاه هایی با وسعت نسبتا وسیع و دارای سطح هموار از دامپر استفاده میشه. با استفاده از دامپر میتونیم حدود 250 تا 750 کیلوگرم (حدود 100 تا 300 لیتر) بتن را حمل کنیم. حداکثر طول حمل با این وسیله 300 متر و طول حمل بهینه 100 متره. برای استفاده از دامپر باید مسیر حمل کاملا هموار و سرعت انتقال حداقل باشد، در غیر اینصورت امکان جداشدگی وجود داره.

4- ناوه (سطح شیبدار یا شوت):

ناوه یا ناودانی وسیله ای ساده، ارزان و سریع برای انتقال بتن به نقاط پایین تر و درارتفاع کمتره. ناوه طولانی باعث جداشدگی اجزا و خشک شدن مخلوط بتن میشه، برا همین باید از ناوه کوتاه استفاده بشه. 

5- شوت سقوطی:

شوت سقوطی دارای سطح مقطع دایره ایست و قطر آن در بالا حداقل 8 برابر حداکثر اندازه سنگدانه و در پایین حداقل 6 برابر حداکثر اندازه سنگدانه است. شوت سقوطی میتونه از نوع صلب یا انعطاف پذیر باشه ولی بهتره که از لوله های پارچه ای یا پلاستیکی باز شونده استفاده بشه.

6- باکت (جام): 

برای جابجایی بتن در ارتفاع از باکت استفاده میشه. برای انتقال بتن به وسیله باکت ها نیاز به بالا برنده و یا جرثقیل است. باکت ها در احجام 100 تا 1000 لیتر موجودن، که در پروژه ها از حجم جام های بیشتر استفاده میشه.