الزامات معماری، سازه ای، ژئوتکنیکی

 

1- ملاحظات معماری

در جریان طراحی سازه، مهندسای معمار بیشتر به جنبه ی زیبایی سازه و مهندسای عمران بیشتر به جنبه مقاومت سازه در برابر بارهای وارده توجه دارن. پس طبیعیه که بین طرح معماری و طرح سازه ای تفاوت هایی باشه. مهندس عمران و مهندس معمار معمولا برای تحمل نیروهای ثقلی اختلاف زیادی باهم ندارن، اختلاف اصلی بر سر تحمل نیروهای جانبی بخصوص نیروی زلزله است.

بیشتر طرح هایی که توسط مهندسان معمار ارائه میشه شرایطی دارن که باعث ایجاد نامنظمی در سازه میشه، اما از اونجاییکه رفتار سازه های منظم نسبت به سازه های نامنظم در برابر زلزله قابل پیش بینی تره، مهندسان عمران به دنبال ایجاد نظم تو سازه هستن. برا همینم لازمه که تو یک پروژه ساختمونی، مهندس عمران و معمار تعامل تنگاتنگی (در واقعیت بیشتر جنگ تنگانگه🔪) با هم داشته باشن تا با همفکری هم سازه ای را طراحی کنن که هم از لحاظ معماری زیبا بوده و هم از لحاظ سازه ای مقاوم باشه (یجوری نه سیخ بسوزه نه کباب🥖) .

 

1-1- پلان سازه

• پلان سازه باید تا حد امکان به شکل ساده و در دو امتداد عمود بر هم متقارن و بدون پس رفتگی و پیش آمدگی زیاد باشه. وجود پس رفتگی و پیش آمدگی  سبب خروج از مرکزیت (فاصله بین مرکز جرم و مرکز سختی) در سازه میشه. افزایش پس رفتگی و پیش آمدگی باعث افزایش میزان خروج از مرکزیت شده، درنتیجه تحت اثر نیروهای لرزه ای، به سازه  لنگر پیچشی بیشتری وارد میشه. پیچش بیشتر یعنی آسیب دیدگی بیشتر در ستون ها و دیوارهایی که جابجایی بیشتری (فاصله بیشتری از مرکز سختی📏) دارن.

سازه هایی که دارای پلان هایی به شکل مربع یا دایره هستن، بهترین رفتار رو در حین وقوع زلزله از خودشون نشون میدن.

 

 

سازه ها با پلان نامنظم تمایل زیادی به تغییرشکل های نامساوی دارن که سبب تمرکز تنش در محل اتصال اون ها میشه. بهترین راه برای رفع این مشکل اینه که با تعبیه درزانقطاع سازه رو به چند سازه متقارن و ساده تبدیل کنیم، که باعث بهبود رفتار لرزه ای این سازه ها میشه (اما خب هزینه اجرایی زیاد میشه💶⛏). 

 

 

 

• تا جایی که میتونید از ساخت طره های بزرگتر از 1.5 متر دوری کنین. بطور کلی برای بالکن ها و پیش آمدگی هایی که بصورت طره ساخته میشن، مولفه قایم زلزله باید در نظر گرفته بشه (در حالت کلی چون مولفه قایم زلزله از مقدار مولفه افقی کمتره، از مولفه قایم چشم پوشی میشه🙈 ). تیرهای طره تحت اثر بارهای تاسیساتی یا کالاهای سنگین یا اثر مولفه قایم زلزله مستعد تغییرمکان های قابل توجه در سر آزادشون هستن که هرچه این طول بیشتر باشه، تحت اثر نیروهای عمودی دچار تغییرمکان بیشتری میشن. برا همینم طول این اعضا باید محدود بشه.

 

 

2-1- ارتفاع سازه

• تا جایی که امکان داره از ایجاد اختلاف سطح در کف ها پرهیز کنین.  چون که وجود اختلاف سطح در کف ها باعث ایجاد ستون کوتاه در سازه میشه. با توجه به اینکه نیروهای جانبی به نسبت سختی بین اعضا تقسیم میشه و سختی رابطه معکوس با طول ستون داره (ستون های کوتاه تر سختی بیشتری دارن، داستان فلفل نبین چه ریزه هست💪)، در صوت وجود ستون کوتاه در یک سازه، نیروهای جانبی لرزه ای بصورت نابرابر بین ستون ها تقسیم میشن. در این حالت بیشترین نیروها به کوتاه ترین ستون ها میرسه و به همین دلیل ستون های کوتاه دچار آسیب های لرزه ای قابل توجه میشن. پدیده ستون کوتاه معمولا در طبقات اول سازه ها و در سازه های مستقر بر زمین های شیب دار اتفاق میوفته.  

 

 

• از کاهش و افزایش مساحت زیربنای طبقات در ارتفاع، بطوری که باعث تغییرات قابل ملاحظه ای در جرم طبقات بشه (بغیر از بام و خرپشته)، تا حد امکان خودداری کنین. تغییرات زیاد در جرم طبقات (دیگه نگم که منظور جرم لرزه ای 💡) باعث بروز رفتارهای غیرقابل پیش بینی در سازه در هنگام زلزله میشه. علاوه براین چگونگی توزیع جرم در طبقات و نسبت ارتفاع به ابعاد ساختمان در پایداری و واژگونی سازه تاثیرگذاره. تغییر جرم طبقات معمولا در سازه هایی که یک یا تعدادی از طبقات اون کاربری متفاوتی دارن اتفاق میوفته مثلا در ساختمون دانشکده یکی از طبقات مخصوص کتابخونه باشه و یا در یک ساختمون تفریحی یکی از طبقات دارای استخر باشه.

 

 

 

3-1- دیافراگم سازه

• از ایجاد بازشوهای بزرگ و کنارهم در دیافراگم های کف ها خودداری بشه. در غیر این صورت صلبیت در بخش های مختلف دیافراگم متفاوت بوده و باعث توزیع نامتناسب نیروهای ناشی از زلزله به اعضای قایم سیستم باربرجانبی شده، در نتیجه یک لنگر پیچشی اضافی در طبقه ایجاد میشه که قبلا در تحلیل و طراحی سازه درنظرش نگرفتیم (ساده ترش اینه که ظرفیت باربری جانبی سازه بشدت افت میکنه☹). این وضعیت بیشتر در ساختمون های اداری و مراکز خرید به چشم می خوره که معمولا برای زیبایی و نورگیری ساختمون از بام در وسطشون بازشوهای بزرگ درنظر میگیرن.

 

 

4-1- وزن سازه

• با استفاده از مصالح غیر سازه ای سبک برای کف سازی، سقف کاذب، تیغه بندی، نما و … وزن ساختمون رو کم کنین. زیرا با کاهش وزن سازه، وزن لرزه ای w در رابطه برش پایه v=cw کاهش یافته، درنتیجه نیروی زلزله وارد بر سازه کم میشه (کاهش وزن بهترین راه برای کاهش هزینه ساخته💰). برای کاهش وزن سازه، به عنوان مثال میتونیم بجای آجر از پانل های گچی و بجای سقف تیرچه و بلوک از سقف تیرچه و یونولیت استفاده کنیم.

 

 

 

•  تا جایی که میتونیم نباید اجزای ساختمانی، تاسیسات (مانند مخزن آب) و یا کالاهای سنگین  رو بر روی طره ها و عناصر لاغر و دهانه های بزرگ قرار بدیم. همچنین بهتره بجای قرار دادن تاسیسات سنگین در ارتفاع و طبقات فوقانی، اونارو در طبقات تحتانی جای بدیم (چون در طبقات پایین تر ابعاد اجزای سازه مثل سایز تیر و ستون بزرگتره🛡).

 

 

5-1- فاصله از سازه مجاور

هنگامی که سازه تحت تاثیر نیروی زلزله قرار میگیره، دچار ارتعاش میشه و تغییرشکل هایی در اون بوجود میاد. فرم کلی این ارتعاشات و تغییرشکل ها  به مشخصات کلی سازه مثل سختی و جرم اون وابستست و این یعنی سازه های مجاور هم لزوما دارای تغییرشکل های مشابه نبوده و با هم حرکت نمیکنن و ممکنه که در حین حرکت به هم برخورد بکنن. برای کاهش و حذف خرابی ناشی از ضربه ی ساختمون های مجاور به هم، لازمه با تعبیه درز انقطاع از هم  جدا بشن (شاید براتون سوال پیش اومده باشه که لازمه این درز انقطاع برای شالوده هم رعایت بشه؟ خیییییر🙅‍♂️ ). بدترین حالت اینه که بام یکی از سازه ها به وسط ستون سازه مجاور برخورد کنه، در این صورت نیروی جانبی بزرگی به ستون طبقه وارد میشه و ممکنه باعث خرابی کل سازه بشه.

یکی از دلایل دیگر ایجاد درز انقطاع اینه که اگه ساختمون ها به هم چسبیده باشن، موقع زلزله دو ساختمون مجاور از هم جدا میشن، که این جدا شدن باعث خرابی اجزای غیر سازه ای موجود در بخش مشترک دو ساختمون میشه.

 

 

2- ملاحظات سازه ای

 نیروی زلزله (اینرسی) به مرکز جرم سازه اعمال میشه. از اونجاییکه بیشترین جرم سازه در تراز سقف طبقاته،  نیروی اینرسی زلزله به سقف سازه وارد شده و از سقف ها به عناصر باربر جانبی (ستونها، دیوار برشی مهاربندها) منتقل میشه، سپس به شالوده رسیده و نهایتا به زمین وارد میشه. بنابراین کلیه عناصر باربر موجود در سازه باید به نحو مناسبی به هم پیوسته باشن تا در مسیر انتقال بارهای فوق اختلالی ایجاد نشه و در زمان و قوع زلزله، عناصر مختلف از یکدیگر جدا نشده و سازه بصورت یکپارچه عمل کنه.

 

1-2- سختی، مقاومت و شکل پذیری

• طراحی سازه باید بنحوی باشه که شکل پذیری و مقاومت مناسب در اجزای سازه تامین بشه. شکل پذیری باعث کاهش نیروهای لرزه ای وارد بر سازه (با استفاده از ضریب رفتار که هرچی بزرگتر باشه نیروی زلزله رو بیشتر میتونیم کاهش بدیم) و مقاومت باعث پایداری سازه میشه. مقاومت و شکل پذیری کاملا به هم وابسته هستن و افزایش وجود هر کدوم از اون ها باعث کاهش نیاز به دیگری برای مقابله با یک زلزله خاص میشه. حواسمون باشه که افزایش شکل پذیری هزینه بر تر از افزایش مقاومته، چرا که برای بالا بردن شکل پذیری نیاز به رعایت ضوابط سخت گیرانه آیین نامه داریم. البته از طرف دیگه شکل پذیری بدلیل کاهش نیروی لرزه ای وارد بر سازه باعث میشه که ابعاد مقاطع کوچکتر بشن که در این حالت سازه اقتصادی تر خواهد شد. پس سازه ای خوبه که هم شکل پذیر باشه و هم مقاوم ( نه خیلی شکل پذیرو نه خیلی مقاوم. اندازه نگه دار که اندازه نکوست👌).

 

 

• نباید بگذاریم تو سازه طبقه نرم یا خیلی نرم ایجاد بشه. بطور کلی کاهش سختی در یک طبقه خاص (ناپیوستگی در سختی سازه) باعث ایجاد طبقه نرم میشه. در بیشتر موارد طبقه نرم در طبقه همکف سازه ایجاد میشه و دلیلشم اینه که دیوارهای پیرامونی سازه که در طبقات بالایی وجود داشته و به سازه تکیه دارن و باعث سختی اون طبقات میشن، به دلیل معماری در طبقه همکف حذف شده و باعث کاهش ناگهانی سختی اون طبقه نسبت به طبقات بالایی میشه مثل پارکینگ و یا سازه هایی که در طبقه اول ارتفاع بیشتری نسبت به طبقات دیگه دارن. در این موارد طبقه اول رفتار نرم تری نسبت به سایر طبقات داشته و واضحه که با موقوع زلزله جابجایی بیشتری در این طبقه اتفاق میوفته و سازه از این طبقه آسیب میبینه (مفصل پلاستیک در دو سر ستون های طبقه اول شکل میگیره) و طبقات فوقانی بدون آسیب عمده بر روی زمین سقوط میکنن (این تازه طبقه نرمش بود دیگه وای بحال خیلی نرمش🙊).

 

 

• از ایجاد طبقه ضعیف و خیلی ضعیف تو سازمون خودداری کنیم. بطور کلی کاهش مقاومت در یک طبقه خاص (ناپیوستگی در مقاومت سازه) باعث ایجاد طبقه ضعیف میشه. عواملی همچون ایجاد بازشو در دیوارهای برشی، حذف مهاربند، کاهش ابعاد تیر وستون باعث ایجاد طبقه ضعیف در سازه میشه. بهترین نوع مکانیزم شدن سازه، تشکیل مفصل پلاستیک در ابتدا و انتهای همه تیرها و پای ستون های گیردار طبقه اوله، چون در این حالت جذب انرژی سازه زیاده و خرابی سازه بصورت شکل پذیر صورت میگیره. اما وقتی که طبقه ضعیف و خیلی ضعیف در سازمون وجود داشته باشه، بدترین نوع مکانیزم شدن اتفاق میوفته و سازه تنها با تشکیل دو مفصل در دو انتهای ستون اون طبقه خراب میشه (بنظرتون خیلی شبیه طبقه نرم نیست؟😉). پر واضحه که در این حالت جذب انرژی کم بوده و شکست طبقه بصورت برشی و ناگهانی اتفاق میوفته.

 

 

نکته: برای درک بهتر تفاوت طبقه نرم و طبقه ضعیف باید بگیم که اگه سختی و مقاومت طبقه در برابر تغییرشکل جانبی کم باشه، طبقه نرم ایجاد میشه و اگه مقاومت طبقه در برابر نیروهای وارده کم باشه، طبقه ضعیف ایجاد میشه.

 

• بهتره که اعضای غیر سازه ای مثل دیوارهای داخلی و نماها رو جوری اجرا کنیم که موقع زلزله مانع حرکت ستون ها نشن. بطور کلی اجزای غیر سازه ای با توجه به سختی کمی که دارن نیروهای جانبی به اون ها منتقل میشه ولی به علت پایین بودن مقاومت اون ها تحمل نیروهای وارده رو نداشته و آسیب میبینن. برای همین باید با اجرای درزهای کنترل، اندرکنش اعضای غیر سازه ای رو با سازه اصلی رو به حداقل برسونیم. اگه اعضای غیرسازه ای مانع حرکت جانبی ستون ها بشن، میزان انعطاف پذیری قاب روبه شدت کاهش میدن، در حالیکه ما در اکثر مواقع تاثیر این میانقاب ها رو در مدلسازیمون درنظر نمیگیریم (بطور معمول ما در نرم افزار سپ و ایتبس میانقاب رو مدل نمیکنیم💻 ). 

 

 

2-2- سیستم سازه ای

• از سیستم های مختلف سازه ای در امتدادهای مختلف در پلان و ارتفاع حتی المقدور خودداری کنیم (توجه توجه این ضابطه شامل سیستم دوگانه نمیشه🔔). استفاده از سیستم های مختلف سازه ای باعث توزیع غیر یکنواخت سختی، مقامت و شکل پذیری در پلان یا ارتفاع سازه میشه و رفتار سازه رو در برابر زلزله پیچیده تر میکنه. البته در بسیای از سازه ها عملا به دلیل معماری مجبوریم در راستاهای مختلف از دو سیستم مختلف سازه ای استفاده کنیم و نمیتونیم این توصیه رو رعایت کنیم.

 

 

• از اونجا که ساختمون باید در هر دو امتداد عمود برهم قادر به تحمل نیروهای جانبی ناشی از زلزله باشه، باید برای هر دو جهت افقی و عمودی از سیستم باربرجانبی استفاده کنیم. از اونجاییکه بارهای ثقلی ضریب اطمینان بالایی در امتداد قایم در سازه ایجاد میکنن، مولفه قایم زلزله بجز در موارد خاص بحرانی نمیشه (یکی از این موارد خاص طره و بالکن بود که بالا بهش اشاره کردیم 👆). 

 

 

• در سازه هایی که در اون ها از سیستم قاب خمشی برای بارجانبی استفاده میشه، طراحیمون باید به نحوی باشه که تا حد امکان ستون ها دیرتر از تیرها دچار خرابی بشن یعنی ضابطه تیر ضعیف- ستون قوی ارضا بشه (ممان اینرسی تیر کمتر از ممان اینرسی ستون باشه). این ضابطه باعث میشه که اگه روزی سازه بخواد آسیب ببینه، ابتدا این آسیب به تیر وارد بشه و قوی بودن تیر باعث انتقال نیرو و درنتیجه آسیب رسوندن زودهنگام به ستون نشه، چون ستون های پایه های سازه هستن و خرابی اون ها میتونه باعث خرابی پیش رونده بشه (یعنی خرابی به کل سازه سرایت میکنه و کل سازه با خاک یکسان میشه😐).

 

 

• توجه داشته باشد که توزیع سیستم باربرجانبی بگونه ای باشه که پیچش ناشی از نیروها در طبقات به حداقل برسه. برای حداقل کردن پیچش باید فاصله بین مرکز جرم و مرکز سختی در هر طبقه در هر امتداد کمتر از 5 درصد بعد ساختمون در اون امتداد باشه. در صورت ایجاد پیچش در پلان، آسیب دیدگی در ستون ها و دیوارهای واقع در سمتی که دارای جابجایی بیشتری هستن، افزایش پیدا میکنه (آسیب نامتقارن در سازه ایجاد میکنه👎).

 

 

3-2- مسیر انتقال بار

• خیلی مهمه عناصری که بارهای قایم رو تحمل میکنن در طبقات مختلف تا حد امکان بر روی هم قرار داشته باشن تا انتقال بار بدون واسطه عناصر افقی (تیر و کف) صورت بگیره. بطور کلی مسیر انتقال بار به زمین باید طوری انتخاب بشه که با نزدیکترین مسیر ممکن بار به زمین منتقل بشه (مسیر کوتاه تر آسیب کمتر سازه بهتر😁). احتمالا شما هم با ما موافق باشین که در طبقه اول سازه تو شکل زیرعلاوه بر شرایط بحرانی برای دال، در طبقه اول احتمال ایجاد طبقه نرم وجود داره.

 

 

• نحوه جاگذاری سیستم باربر جانبی (مهاربندی ها و دیوارهای برشی) بگونه ای باشه که انتقال نیروها به سمت شالوده بطور مستقیم انجام بشه و عناصر باربر جانبی تو یک صفحه قایم قرار بگیرن. در صورتی که در سیستم باربرجانبی انقطاعی وجود داشته باشه، کل نیروی برشی جذب شده توسط سیستم باربرجانبی طبقه بالا باید توسط دال و تیرهای طبقه به سیستم باربرجانبی پایینی منتقل بشه که وضعیت بحرانی ای برای دال و تیرهای اون طبقه ایجاد میکنه (آیین نامه از ما خواهش کرده که ستون های زیر دیوار برشی حذف شده رو برای زلزله تشدید یافته طراحی کنیم 📒😆). در این حالت دال باید بتونه علاوه بر تحمل بارهای ثقلی، بارهای جانبی رو از طریق عملکرد درون صفحه ای به عضو تحتانی منتقل کنه.

 

 

 

3- ملاحظات ژئوتکنیکی

تا سال 1960 میلادی توجهی به خاک زیر سازه نمیشد تا اینکه زمین لغزش ایجاد شده در زلزله 1964 آلاسکای  آمریکا و روانگرایی گسترده در زلزله 1964 نیگاتای ژاپن باعث شد تا مهندسان، پی به اهمیت این موضوع ببرند و قبل از طراحی سازه، ویژگی های ژئوتکنیکی خاک سازه رو مورد بررسی قرار بدن.

باید حتی المقدور از ساخت سازه در زمین های زیر خودداری کرد:

 

1-3- محدوده گسل

در محدوده ی اطراف گسل بدلیل حرکت گسل، تغییر شکل های عمده ای در زمین ایجاد میشه، که به پدیده گسلش معروفه. جابجایی های اطراف گسل (پدیده گسلش) به سازه های اطراف آسیب زیادی وارد میکنه برای همینم ساخت و ساز ساختمون های با اهمیت بسیار زیاد در محدوده گسل های اصلی (یک متر بزنین گسل رو، بیش از 10 کیلومتر بود شک نکنین که اصلیه💁‍♂️) ممنوعه. بهتره که محدوده اطراف گسل (بویژه گسل های اصلی) در مناطق شهری به کاربری های کم خطر و فضای سبز، معابر، فضاهای ورزشی و تفریحی یا سازه های سبک اختصاص داده بشه.

 

 

 

2-3- زمین های حفره دار

اگه سازه رو روی خاکی بسازیم که زیر اون خالی (مثل قنات یا مترو) باشه، ممکنه در صورت وقوع زلزله خاک دیواره ناپایدار بشه و حجم زیادی از خاک به داخل حفره بریزه و زیر سازه خالی بشه. به این پدیده که باعث ریختن سازه به درون زمین میشه اصطلاحا فرونشست میگن. حتی در بعضی مواقع پدیده فرونشست ممکنه بدون وقوع زلزله و تنها در اثر سست بودن بیش از حد خاک و یا افزایش بیش از حد بار روی اون ایجاد بشه. حفره ها ممکنه بصورت طبیعی در زیر زمین وجود داشته باشن مثل غارها و یا در اثر فعالیت انسان ایجاد شده باشن مثل تونل ها. حفر چاه های غیر مجاز و برداشت بیش از حد آب های زیرزمینی عامل اصلی پدیده فرونشست زمینه (همیشه پای یک انسان در میان است🚶‍♂️).

 

 

 

 

3-3- زمین مستعد روانگرایی

وقتی زلزله رخ میده، لایه های خاک (در اثر شتاب زلزله) متراکم میشن. حالا زمینی با خاک ماسه ای اشباع که فضای بین دانه های اون پر از آب (و امکان زهکشی برای آب وجود ندارده) هست رو درنظر بگیرین. اگر زلزله بر چنین خاکی اثر کنه، چون آب متراکم نمیشه بنابراین فشار آب حفره ای افزایش پیدا میکنه و درنتیجه تنش موثر بین ذرات خاک کم میشه. حالا اگه فشار آب حفره ای به حدی برسه که تنش موثر خاک صفر و یا نزدیک به صفر بشه، خاک مقاومت برشیش رو از دست میده (خاک نگو گل مایع بگوو😶) و مثل یک مایع روان میشه (در این حالت خاک وزن خودشم نمیتونه تحمل کنه چه برسه به وزن سازه🙄 ).

به این پدیده اصطلاحا روانگرایی میگن. این پدیده باعث ایجاد تغییرشکل های دایمی در خاک میشه و سازه ساخته شده بر روی چنین زمینی، در خاک فرور رفته و یا واژگون میشه. از اونجاییکه روانگرایی فقط در خاک های اشباع اتفاق میوفته، معمولا در ساخت سازها مجاور رودخونه، سواحل و سایر منابع آبی باید مراقب این پدیده خطرناک باشیم. وقوع جوشش ماسه بر روی سطح زمین از جمله آثاریست که احتمال وقوع روانگرایی رو نشون میده (همون چشمه هست ولی بجای آب، ماسه ازش بیرون میاد).

 

 

4-3- زمین های شیب دار

• در زمین های مستعد روانگرایی (خاک ماسه اشباع) که دارای شیب ملایم بوده و یا دارای وجه آزاده مانند زمین های منتهی به کانال های زهکشی، نهرها و رودخانه ها یا ساحل دریا، با وقوع زلزله احتمال داره بلوک های سطحی بزرگ خاکی در محدوده وسعی از زمین در جهت شیب حرکت کنن که به این پدیده گسترش جانبی میگن. گسترش جانبی عموما با گسیختگی قسمتی از شالوده که درون ناحیه شکست قرار داره باعث خرابی سازه میشه (به سازه های پایین شیب هم رحم نمیکنه، اونارو هم از بین میبره 🔫). در اثر وقوع این پدیده مجراهای فاضلاب، خطوط لوله ودیگر تاسیسات موجود در داخل ناحیه گسیختگی خاک دچار آسیب شدید میشن.

 

 

 

• هنگام وقوع زلزله در زمین های شیبدار با بیشتر شدن تنش برشی ناشی از زلزله در امتداد شیب نسبت به مقاومت برشی خاک در همان امتداد، شیب خاکی ناپایدار میشه که به این پدیده زمین لغزش میگن. برای جلوگیری از خسارت این پدیده، برای احداث سازه ها در بالا، پایین یا روی شیب، هرگونه خاکبرداری و یا خاکریزی بر روی شیب باید همراه با تحلیل و بررسی پایداری شیب در شرایط زلزله باشه. در خیلی از زلزله ها خسارات ناشی از زمین لغزه ها برابر یا حتی بیش از خسارات سایر خطرات زلزله است (حالا باز برید رو شیب سازه بسازین😏).